Μανιώτης, Γιώργος

(Αθήνα 1951 –). Λογοτέχνης. Σπούδασε στη νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ασχολήθηκε όμως με τη λογοτεχνία. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά, διηγήματα κ.ά. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1970 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Νέρων. Ακολούθησαν τα θεατρικά έργα Ηγέτες κι αξιώματα (1971), Εσοδεία (1973), Αγία Κυριακή (1976), Το ματς (1978), Κοινή λογική (1980), Το καμάκι ή η τεχνική του ονείρου (1982), Περιπλανώμενη ζωή – Αγία Κυριακή (1982), Οι σύζυγοι (1982), Γκρο Πλαν (1983), Τάξις και αταξία (1985), Διακοπές στην Ουρανούπολη (1989), Η Κρυστάλλω ήταν άντρας (1992), Καθιστική ζωή (1992), Οι σύζυγοι, άσπρη μέρα, πιστοποιητικό θανάτου (1992) κ.ά., τα μυθιστορήματα και διηγήματα Ονειρώξεις (1978), Τα παράσιτα (1983), Άγνωστος στρατιώτης (1986, νουβέλα), Τα μαύρα παραμύθια (1987), Η φοβερά προστασία (1990), Σταυροβελονιές (1992), Ορίστε τα ρόδα, μαμά (1992) κ.ά. και τα ποιήματα Σιγησμοί (1974).